Met enige regelmaat moet mijn vriendin me horen klagen over wat er nu weer niet gaat ‘zoals ik wil’. Een aantal jaar geleden vroeg één van mijn beste vrienden: “Wanneer ben je nou eens tevreden.” In mijn meest recente boek ‘Gamification als motor van verandering’ leg ik uit dat een baas, CEO of ondernemer nooit tevreden mag zijn. Dat is de doodsteek voor ‘voortdurende vooruitgang’, ofwel: perpetual progress (met dank aan Lorence voor die vertaling). Het zit in veel mensen: optimalisatie-drang. De drijfveer om het altijd maar een beetje beter te willen doen. Ik ben geen perfectionist, want ik geloof dat perfectie niet bestaat. Juist ‘onvolkomen’ hebben ervoor gezorgd dat we überhaupt ooit zijn uitgegroeid van een oerknal tot levende organismen (lees daarvoor het boek van Bill Bryson of kijk de serie van Stephen Hawking over het ontstaan van het heelal). Het voortdurend verkeerd delen van cellen zorgt voor nieuwe cellen en nieuw leven, zowel ten positieve als negatieve. 

In mijn nieuwe boek beschrijf ik in het begin vooral dat de wereld steeds sneller verandert en dat concurrenten opduiken vanuit markten en posities waarvan je ze nooit had verwacht. Veel apps en ‘digital services’ vervangen ineens de dienstverlening van traditionele organisaties die jarenlang lachend en achterover leunend groei realiseerde.  Maar daar zit ook de essentie van mijn urgentie: achterover leunen. Tot mijn klanten reken ik organisaties waar het op dit moment geweldig goed gaat. Zij moeten zich de meeste zorgen maken. Als het goed met je gaat, ga je domme dingen doen. Onnodig geld uitgeven, achterover leunen, ontspannen. Maar een responsieve organisatie mag nooit ontspannen. Je moet voortdurend verbeteren. Elke dag weer.

Als kind hoorde ik vaak de opmerking “te is nooit goed, behalve tevreden.” Maar dat is onzin. Tevreden is levensgevaarlijk. Je mag wel genieten, maar geniet dan van de uitdagingen die je ziet! Dat geeft jouw aanwezigheid op deze aarde namelijk nut! Het is het ultieme purpose van mensen om te overleven in een wereld die maar blijft veranderen. En als we onszelf niet uitroeien (wat al knap zou zijn), dan zullen we toekomstige natuurdreigingen moeten overleven. Tegenslag en obstakels dwingen ons te innoveren en voortdurend te verbeteren. Obstakels vormen een zeer belangrijk onderdeel van game design. Stel je eens een voetbal wedstrijd voor met maar 1 team (het andere team is normaal gesproken het voornaamste obstakel). Dan is het (te) makkelijk scoren. De manager zal heel tevreden zijn, want gewonnen, maar het team zal gedemotiveerd raken omdat er geen uitdaging is.

In de afgelopen zeven jaar hebben we (BrandNewGame bv & Partners) serious games en gamification systemen mogen ontwikkelen voor onder andere Ziggo (vijf keer), Nationale Nederlanden wereldwijd (dezelfde game twee keer succesvol gelanceerd) en hebben meer dan duizend managers de GameStorm methode in gebruik genomen om de gewenste verandering in beweging te brengen binnen hun organisatie. We hebben meer dan 20.000 professionals laten spelen om ze beter te maken in hun werk! Maar die opdrachten kwamen niet aanwaaien. Ik heb vaker ‘nee’ gehoord, dan ‘kom maar eens praten’. Ik heb afscheid moeten nemen van hele goede zakenpartners omdat ze een andere richting kozen en heb opdrachten soms niet kunnen aannemen omdat het te druk was. Er is altijd wel iets.

Vanochtend vernam ik dat mijn boek ‘Gamification als motor van verandering’ is genomineerd als ‘Management Boek van het jaar 2017’ (de 15e editie). Daar ben ik natuurlijk supertrots op – en ik geniet ervan, maar tevreden maakt het me niet. Ik wil dat de eerste druk is uitverkocht en mooie nieuwe opdrachten binnenhalen en keynote speaker zijn op internationale verandercongressen, en .. en .. en ..

Eén van de leidende modellen in mijn boek is de progressie-loop. Dit model gaat uit van vier processen die elke organisatie moet beheersen: bedenken + maken + verkopen + verbeteren (level-up) bedenken + maken + verkopen + verbeteren (level-up) bedenken + maken + verkopen + verbeteren (level-up), etc. Het model is geïnspireerd door de game mechanieken van FarmVille. We hebben routine nodig om beter te worden in wat we doen, maar we hebben creativiteit nodig om een level-up te gaan. Om energie te hebben voor dat laatste, mag je nooit tevreden zijn, dus: omarm tegenslag, geniet van wat je (wellicht routinematig) doet, maar wees nooit tevreden!

PS Alsof de duivel ermee speelt. Zelfs bij het schrijven van dit artikel had ik net nog een tegenslag, want WordPress klapte eruit. Ik heb het hele artikel opnieuw moeten schrijven – dit keer eerst even offline… Het is er niet beter op geworden, maar wel ‘anders’. Ook heb Ik mezelf net drie nieuwe scheldwoorden geleerd.